یک سایت سایتهای سیمیانگار دیگر
کوشانکو با ابداع کاتای کوشانکو (کانکو) به مدت شش سال شاگردانش را پرورش داد. وی را بی شک میتوان پدر کلیه مکاتب کاراته دانست.
سوکون ماتسومورا متولد ابتدای قرن نوزدهم، استاد هنرهای رزمی و استاد شمشیر زنی ژاپنی، کاراته را از افسانه به دانش تاریخی واقعی تبدیل کرد…
یادگیری اجتماعی به یک جریان شناختی اشاره دارد: مشاهده ی یک الگو عمدتاً از طریق اطلاعاتی که برای فاعل مشاهده کننده به ارمغان می آورد عمل می کند.
حرکت فقط تکان خوردن نیست، بلکه عمل کردن است. یادگیری فنی نباید مبتنی بر اصل ساده بازتولید تکنیک باشد تا فقط یک حرکت بدون اثر به دست آورد.
سی یا چهل سال پیش آموزش ها «به اندازه یک تار مو» متفاوت بودند و شامل تمرینات جسمی و ذهنی بود که هر دو را تقریبا به یک اندازه پرورش میدادند.
برای دستیابی به “کمربند سیاه” و تبدیل به یک سن سی شدن یا بهتر از آن رسیدن به درجه هانشی، چند در اجباری برای عبور وجود دارد.
کاراته دو برخلاف بسیاری از رشته‌های رزمی، بیش از همه فرد را در تمام جنبه‌هایش در نظر می‌گیرد: جسمی، فکری و روانی.
تکنیک در کاراته حرکتی است بر اساس تعدادی اصول عمل با هدف رویارویی و پاسخ به یک یا چند حریف. بر اساس مدیریت همزمان این اصول.
کاتا منبع تمام مسائلی است که در مورد محتوای فنی در کاراته وجود دارد. “مبارزه واقعی با حریفان خیالی” یا مجموعه ای از تکنیک های شناخته شده در کاراته است.
پنجمین اصلی که سن سی فوناکوشی به یادگار گذاشته است. داستانی بر گرفته از زندگی استاد بزرگ تسوکاهارا بوکودن، نمایانگر این نکته می باشد.
